Ávarp Alþjóða leiklistardagsins, 27. mars 2008

Benedikt Erlingsson:

(Flytjandinn skal vera alvarlegur og ávarpa okkur af einurð og einlægni.)

 

Kæru leikhússgestir.

 

Í dag er Alþjóða leiklistardagurinn .

Þá eru haldnar ræður og gefin ávörp.

Þið áhorfendur góðir fáið ekki að njóta leiksýningarinnar fyrr en sá sem hér stendur hefur lokið þessu ávarpi.

(Dok)

Þetta er svona um allan heim í dag.

Þessvegna er dagurinn kallaður Alþjóða leiklistardagurinn.

(Dok) 

Þessar ræður fjalla yfirleitt um getu leiklistarinnar til að stuðla að skilningi og friði þjóða í milli eða upphaf og tilgang sviðs listarinnar  í sögulegu ljósi og svona ræður hafa verið haldnar við upphaf leiksýninga á þessum degi síðan 1962 eða í 46 ár.

 

(þögn, nýr tónn.)

 

Samt er það svo að leiklistinni sem framin verður hér í kvöld er engin greiði gerður með þessu ávarpi.

(Stutt dok)

Höfundar sýningarinnar: Skáldið, leikstjórinn, leikhópurinn og  samverkamenn þeirra, gerðu ekki ráð fyrir svona ávarpi í upphafi leiks.

Þessi ræða er ekki partur af hinu ósýnilega samkomulagi sem reynt verður að gera við ykkur eftir andartak.

(Dok)

Leikararnir standa nú að tjaldabaki um allan heim í kvöld og bíða þess pirraðir að þessum ræðum ljúki og leikurinn megi hefjast. Þetta ávarp er ekki að hjálpa þeim.

(Dok)

Og svo eru það þið áhorfendur góðir.  Fæst ykkar áttuð von á þessari truflun. Ávarp vegna Alþjóða leiklistardagsins! Eitthvað sem þið vissuð ekki að væri til! Kannski setur þetta tal ykkur úr stuði og þið verðið ekki mönnum sinnandi í langa stund og náið engu sambandi við sýninguna.

 

(þögn, nýr tónn)

 

En ef til vill mun leiksýningin, sem hér fer í gang eftir andartak, lifa af þetta ávarp.

Ef til vill mun þetta tal eins og annað tal á hátíðisdögum hverfa úr huga ykkar undrafljótt.

Kannski mun leiklistin “lifa af ” Alþjóða leiklistardaginn og hrista hann af sér eins og svo margt annað í gegnum tíðina.

Hún er nefnilega eldra fyrirbrigði en Alþjóða leiklistardagurinn,  eins og sjálfsagt verður tíundað í ávörpum um allan heim í kvöld.

(Dok)

Sumir halda að hún eigi upphaf sitt í skuggaleik frummanna við varðeldanna í grárri forneskju.

Aðrir tengja upphafið við fyrstu trúarathafnir mannsins eða jafnvel fæðingu tungumálsins.

Samt er það svo, að þegar maður horfir á flug tveggja hrafna sem snúa sér á hvolf og fetta sig og bretta í hermileik háloftanna og að því er virðist  skellihlæja að leikaraskapnum, þá er ekki laust við að læðist að manni sá grunur að þessi göfuga list tilheyrir ekki okkur einum og upphaf hennar sé dýpra en… “við”.

Tilheyri kannski alveg eins fiskunum í sjónum.

 

(þögn, nýr tónn)

 

Þetta var heimspekilegi kafli þessa ávarps. Hér  fenguð þið það sem til var ætlast, nokkur orð um upphaf og eðli leiklistarinnar.

Ég vona að þessi orð muni stuðla að skilningi og friði þjóða í milli.

(Dok)

Kæru áhorfendur. Nú mun þetta tal taka enda og sá sem hér stendur mun þagna  svo átökin á sviðinu geti hafist.

Þeirra vegna erum við jú hér.

Þessu ávarpi er lokið.

Takk fyrir.

 

            (Ræðumaður hneigir sig og dregur sig í hlé án þess að brosa.)

 

            Leiðbeiningar:

            Dok =1-1,5sek.

            Þögn = 2 til 3sek

            Ef flytjandinn er lítt undirbúinn og því bundinn við blaðið þá ætti hann einungis að líta upp og á horfa á áhorfendur í dokum og þögnum.

            Nýr tónn= frjáls og fer eftir innsæi og smekk flytjandi hvort og hvernig.